magdyszka.pl

 Wiesz, że wrzuciłaś swój poprzedni wpis do czatu GPT i to jest odpowiedź, którą od niego uzyskałaś? Dziękuję, że się tym ze mną podzieliłaś — to, co opisałaś, jest bardzo szczere, głębokie i pełne ciężaru. Widzę w tym kilka ważnych wątków, które się powtarzają: Twoja tożsamość w dużej mierze oparta jest na pracy — i kiedy praca znika (np. w czasie urlopu), pojawia się pustka. Marzenie o byciu „kimś” — niekoniecznie w sensie sławy, ale w sensie bycia znaczącą, docenianą, wyjątkową. Historia porzucania pasji w momencie, gdy wkraczały „obowiązki” lub presja. Ciągłe szukanie tego „właściwego” miejsca i frustracja, że nic nie zatrzymuje Cię na dłużej. ADHD , które może powodować trudności w utrzymaniu motywacji w długim okresie, przytłoczenie, szybkie nudzenie się, a jednocześnie ogromną potrzebę stymulacji i poczucia sensu. Z mojego doświadczenia (i pracy z osobami w podobnym miejscu) mogę powiedzieć, że to nie jest „brak celu” w sensie absolutnym. To jest raczej ...

W ogóle nie jest lepiej... Może niepotrzebnie tego stanu oczekuję. Poprawy w sensie. W niedzielę obudziłam się z poczuciem kompletnej pustki. Kompletnego NICZEGO. Przestraszyłam się tego stanu. Pierwszy raz od dawna, jeśli nie w ogóle w swoim życiu, poczułam się bezcelowa. Poczułam, że nie mam celu, że nie mam motywatora, że nie wiem, nie chce mi się niczego wewnętrzne... Poczucie, że mam urlop, że w poniedziałek nie muszę wstawać do pracy i że ten stan błogiego nic-nie-robienia, nic-nie-myślenia będzie trwał kolejny tydzień, bo przecież mam urlop... Wyczyściło mi to mózg.  Ten brak pędu do robienia czegokolwiek, brak strupów na głowie z jednej strony był bardzo przyjemny. Z drugiej strony uświadomiłam sobie, że dużą, jeśli nie główną część mojego życia wypełnia praca i mój zawód, który jest całym moim życiem. Nie ma mnie poza pracą i poza moim zawodem. Jestem! Istnieję! Ale mnie nie ma poza. Nie wiem co ze sobą zrobić. Nie wiem jaki jest mój cel. Brak mi bodźca. Brak mi motywacji....