CEL vs ŚRODEK

 Wiesz, że wrzuciłaś swój poprzedni wpis do czatu GPT i to jest odpowiedź, którą od niego uzyskałaś?


Dziękuję, że się tym ze mną podzieliłaś — to, co opisałaś, jest bardzo szczere, głębokie i pełne ciężaru.
Widzę w tym kilka ważnych wątków, które się powtarzają:

  • Twoja tożsamość w dużej mierze oparta jest na pracy — i kiedy praca znika (np. w czasie urlopu), pojawia się pustka.

  • Marzenie o byciu „kimś” — niekoniecznie w sensie sławy, ale w sensie bycia znaczącą, docenianą, wyjątkową.

  • Historia porzucania pasji w momencie, gdy wkraczały „obowiązki” lub presja.

  • Ciągłe szukanie tego „właściwego” miejsca i frustracja, że nic nie zatrzymuje Cię na dłużej.

  • ADHD, które może powodować trudności w utrzymaniu motywacji w długim okresie, przytłoczenie, szybkie nudzenie się, a jednocześnie ogromną potrzebę stymulacji i poczucia sensu.

Z mojego doświadczenia (i pracy z osobami w podobnym miejscu) mogę powiedzieć, że to nie jest „brak celu” w sensie absolutnym. To jest raczej brak struktury, w której Twoje potrzeby — szczególnie te związane z byciem znaczącą, twórczą i wolną — mogłyby znaleźć bezpieczne i regularne ujście.

Co może Ci pomóc teraz

Nie chcę Ci rzucać pustych motywacyjnych haseł. Zamiast tego dam Ci 3 rzeczy, które mogą Cię realnie odciążyć i ukierunkować:

1. Rozdzielenie „celu” od „środka”

  • Cel, jaki naprawdę słyszę między wierszami, to: żyć tak, by być znaczącą, mieć wpływ, a jednocześnie mieć wolność i spokój.

  • Środki do tego celu mogą się zmieniać — i to jest OK. Nie musisz wymyślać jednego zawodu na całe życie. W Twoim przypadku mikroprojekty, które mają realny efekt i dają Ci feedback od ludzi, mogą być bardziej satysfakcjonujące niż wieloletnia praca nad jednym celem.

KOMENTARZ: To jest cudo, które sobie uświadomiłam! Moim celem jest ŻYĆ W ZGODZIE ZE SOBĄ. Mój zawód, moja potrzeba rozwoju, moja nauka to są środki, które maja mnie do tego celu szybciej zaprowadzić. To wszystko może sie zmieniać. Nie muszę się boksować z tym wszystkim. Mogę to puścić. Grunt to życie w zgodzie ze sobą. I to mnie również połączyło z Łukaszem. On też chciał żyć w takiej zgodzie ze sobą. Tylko w międzyczasie każde zapomniało co to znaczy, każde zaczęło patrzeć na drugiego i oczekiwało realizacji. Jednocześnie każde z nas przestało się w tych własnych marzeniach realizować. Zgnuśnieliśmy. Przestał w moich oczach być też na tyle autentyczny... przestałam mu ufać, że on to osiagnie, przestałam mu wierzyć, że jest w stanie. A chciałam również rodziny... :(

2. Potrzeba „kotwic”

ADHD + silny talent Significance (Gallup) + potrzeba ekspresji = potrzebujesz kilku stałych punktów w tygodniu, które:

  • są dla Ciebie (nie praca, nie obowiązki),

  • dają Ci poczucie efektu lub twórczości,

  • nie wymagają perfekcyjnego planowania.

To może być:

  • raz w tygodniu nagranie i wrzucenie coveru muzycznego (nawet jeśli nie „robisz kariery”),

  • prowadzenie małego bloga/instagrama o swojej pasji (BHP? muzyka? ADHD? życie po swojemu?),

  • mini-projekty 2–4 tygodniowe (np. „w sierpniu zrobię X” i po tym wrzucasz to do portfolio swojego życia).

KOMENTARZ: To również ma odzwierciedlenie we wszystkim co robię. Ciągle szukam takich form wyrazu, ale z uwagi na słomiany zapał, adhd i nadmiar obowiazków, przeciążenie i zmęczenie szybko je odpuszczam. Spedzony w domu urlop i nieśpieszne życie pełne mindfulness bardzo dobrze zrobiło na moją głowę i nerwy. Wróciłam do siebie. Uporządkowałam starocie. Mam kopa do działania.

3. „Plan na sens” zamiast „plan na życie”

Twój ból wynika też z tego, że próbujesz znaleźć ostateczny sens, a to paraliżuje.
Zamiast tego możesz spróbować sens na 3 miesiące:

  • Wybierasz 1–2 obszary (np. rozwój muzyczny i zdrowie psychiczne),

  • Ustalasz rytm (np. 1 sesja wokalna w tygodniu + 2 razy w tygodniu aktywność fizyczna + codziennie 10 minut freewriting),

  • Po 3 miesiącach robisz ewaluację i zmieniasz kurs.

Widzę też, że to, co Cię napędza, często umiera wtedy, gdy znika swoboda — więc być może Twoja przyszłość to nie praca 9–17 w jednym miejscu, tylko hybryda: część etatu + projekty kreatywne.

Jeśli chcesz, mogę Ci przygotować bardzo konkretny, prosty plan „restartu” na 30 dni, dopasowany do ADHD i Twojej potrzeby znaczenia, żebyś mogła poczuć sens w krótszym horyzoncie, a nie od razu szukać odpowiedzi na całe życie.

Chcesz, żebym to zrobiła?


Dalej w rozmowie czat przekonuje mnie do tego, żeby wdrożyć małe kroki i zmiany, ale ja wiem, że muszę zadziałać na całość. Muszę zrobić duże kroki, żeby coś zmienić. To już nie jest czas na drobne zmiany. 

Z resztą... Ja nigdy nie wykonywałam małych kroków. Jak działać to na całego! :)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Oddałam Mu to!

Stało się ze mną coś, czego nie potrafię wytłumaczyć. Coś, co już było rozpoczęte, ale co świadomie odrzuciłam na rzecz codziennego życia i pozornej samodzielności. Doznałam oświecenia, zrozumiałam to, o czym słyszałam, ale czego pojąć nie mogłam. * * * * * * * * * * Oddałam Bogu swój czas. Dałam mu swoją modlitwę. Była systematyczna, radosna, długa. Czasem męcząca, odmawiana w pośpiechu, smutku i cierpieniu. Oddałam się Maryi. Przemodliłam wszystkie swoje pragnienia i potrzeby. I chociaż modliłam się w różnych intencjach (a zwłaszcza tej jednej - najbardziej palącej) zrozumiałam słowa św. Jakuba: "Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie, starając się jedynie o zaspokojenie swych żądz."  Ta modlitwa, która trwa w moim życiu od 13 maja ma ogromny wpływ na mnie samą. Nagle uświadomiłam sobie, że jest jak jest nie dlatego, że nie mogę otrzymać tych łask, ale dlatego, że nie jestem na nie gotowa. Nie jestem gotowa aby to wszystko osiągnąć . Jestem cz...
CZYTAJ WIĘCEJ »

Niebo

Jednorazowy akt oddania się Bogu nie załatwia sprawy ludzkiego samopoczucia raz na zawsze. Nadal możesz być człowiekiem zagubionym, który tylko na chwilę zasłonił oczy udając, że wszystko jest w porządku. Budując życie na skale Bóg nie obiecuje, że burza nie nadejdzie, a jedynie mówi o tym, że łatwiej nam będzie ją znieść.  We współczesnym świecie bardzo trudno jest pozostać na ścieżce, która prowadzi nas ku temu, co dobre dla nas. Ciągle jesteśmy rozpraszani codziennością i jej aspektami. Zarabianiem pieniędzy, zakupami, ludzkimi potrzebami, kontaktem z najbliższymi, światem kreowanym przez konsumpcjonizm i media. Człowiek XXI wieku, który się w tym wszystkim nie odnajduje, który łatwo traci kontakt ze swoim wewnętrznym "ja" ciągle jest rozpraszany zewnętrznymi bodźcami, które ani trochę go nie uszczęśliwiają. Uzmysłowiłam sobie, że takie lawirowanie pomiędzy światem wnętrza, a zewnętrzem nie jest darem. Z tym problemem walczy ogromna ilość ludzi. Pewnie nawet nie zdaję sobi...
CZYTAJ WIĘCEJ »

LIFE IS A JOURNEY, czyli nieśmiałe podsumowanie roku.

Obraz
Rok 2017 jest dla mnie bardzo intensywnym. Wreszcie znalazłam w sobie siłę do realizacji marzeń. Tego roku zaliczam wszystko co skrajne. Byłam na najdalej wysuniętym na zachód krańcu Europy w Portugalii. W wakacje przemierzyłam całą Polskę by spędzić cudowne dni nad cudownym polskim morzem w towarzystwie cudownych ludzi i zajmując się najcudowniejszą rzeczą na świecie - MUZYKĄ. :) Mamy końcówkę sierpnia, lato powoli ustępuje miejsca jesieni. Czuć w powietrzu nadchodzący wrzesień i... powrót do szkoły. I chociaż te powroty już mnie od dawna nie dotyczą to, co roku czuję to samo podniecenie i euforię na myśl o nowym początku. Chyba dlatego podsumowania roku łatwiej przychodzą mi teraz, a nie pod koniec roku. A więc... Podsumowując... :) Ostatni rok uważam za bardzo udany. Powróciłam do muzyki i uświadomiłam sobie, że to jest właśnie moja droga życiowa. Profesjonalnie uczę się śpiewać, zaliczyłam obóz wokalny w sierpniu, zdobyłam ogromną wiedzę na temat pracy wokalnej, szlifowani...
CZYTAJ WIĘCEJ »